En verder in de parktijk

Chirurgie mannen (Laura)

Ook op stage loopt het nog steeds soepel, tijdens de diensten krijg ik veel verantwoordelijkheid. Dit omvat het lopen van de artsen visite, wondzorg uitvoeren en het uitvoeren van de‘bijzonderheden’. Zo noemen ze hier alle verpleegtechnische handelingen die uitgevoerd moeten worden. Wel gebeuren er nog steeds veel heftige dingen, en worden er veel fouten gemaakt die toch voor de patiënten soms levensgevaarlijk zijn. Helaas heb ik hieraan afgelopen tijd 2 patiënten zien overlijden. Dit maakt het wel moeilijk soms maar het motiveert ook weer om extra mijn best te doen voor de patiënten hier.

Ook heb ik afgelopen maand een week lang op de OK mee mogen kijken, dit was erg interessant om te zien. In tegenstelling tot de afdelingen vond ik de OK best netjes. Wel merkte ik dat er soms gebrekwas aan materiaal, bijv. bij een bovenbeen amputatie. Hier was de elektronische operatie zaag niet aanwezig waardoor de chirurg met de hand het boven been bot moest doorzagen…. de andere operaties werden netjes uitgevoerd.

Spoed eisende hulp ( Dieuwertje)

 Ondertussen ben al een maandje stage aan het lopen op de Spoed eisende hulp en dit bevalt super goed. Ik vond het spannend om te beginnen en de tweede dag mocht ik al meteen mee uitrijden met de ambulance aangezien hier de ambulanciers geen verpleegkundige zijn moeten er dus altijd verpleegkundigen mee. Ik heb toen met een broeder een van de 20 vermiste vissers opgevangen en naar het ziekenhuis gebracht. Dit vissersdrama speelde erg in Suriname, de mannen zijn gepakt en mishandeld door piraten op zee en de meerderheid is niet teruggevonden. Dit was dus al een erg indrukkwekkende dag en tot nu vind ik het nog iedere dag leuk. Je doet veel verpleegkundige handelen en werkt veel samen met de artsen. Er komen veel verschillende patiënten binnen met soms gekke verhalen maar dat maakt het wel interessant .

Onze stage zit er al bijna op, wij hebben de afgelopen 5 maanden onwijs veel gezien en mee gemaakt en ik denk wij hier zeker veel van hebben geleerd. De omgang met de verpleging vond ik denk ik het leukste, want lachen kan je goed met de meeste Surinaamse zusters. Dat is ook iets wat ik zeker ga missen van het ziekenhuis hier, mogelijk kom ik nog wel een keer terug hier J